Wyjdź, spojrzyj na cudowny świat, Zdobiony w zieleń, piękny kwiat, Na Boże cuda lata! Tak piękny jest przyrody dar, Tak pięknie się rozlewa czar, Że w niebo pieśń wzlatuje! Że w niebo pieśń wzlatuje!
2
Mknie po kamykach strumyk w dal Wśród barwnych łąk, kwiecistych hal, Spływając pięknie z góry; Gdzie stada owiec pasą się, Pasterzy głos po halach mknie, Radosne tworząc wtóry! Radosne tworząc wtóry!
3
Skowronek nuci piosnki ton, Gołąbek swój opuszcza dom, By w lesie mieć schronienie; A mistrz nasz, słowik, śpiewem swym Raduje wszystkich w czasie tym, Śląc błogie ukojenie! Śląc błogie ukojenie!
4
Gdzie spojrzysz, hen, wśród dolin, wzgórz, Obfity plon dojrzewa już, Zraszany Bożą rosą; Wesoło pszczółek wielki rój Wyrusza, hen, po pokarm swój, Do uli go przynosząc. Do uli go przynosząc.
5
Jak błogo będzie Zbawcę czcić I w niebie z Nim na wieki być, Dziękczynne niosąc palmy! Podziwiać wieczne lato tam, Co z łaski Swej zgotował nam, I szczęścia śpiewać psalmy I szczęścia śpiewać psalmy!
OK
Terima kasih untuk bantuannya. Link sudah kami terima. Kami akan memprosesnya terlebih dahulu.
