Jakże wielką radość mam, Że Pasterza swego znam. Żem owieczką Jego włości, Że mnie żywi, hojnie gości, Że mnie kocha, dobrze zna I sam o mnie zawsze dba.
2
Więc Go proszę z wszystkich sił, Żeby zawsze ze mną był, Bym rodzicom mym na ziemi Był pociechą i wraz z nimi W błogim szczęściu życie wiódł, I zbawionym też być mógł.
3
O, jak wielką radość mam, Że Pasterza swego znam. Kiedy przyjdzie wieczny dzionek, Wzlecę w niebo jak skowronek, Tam anieli przyjmą mnie: Jakże wielkie szczęście me!
OK
Terima kasih untuk bantuannya. Link sudah kami terima. Kami akan memprosesnya terlebih dahulu.
