Pan nie sprawi mi zawodu! (C) (SPSS 349)

1

Pan nie sprawi mi zawodu! On, największy niebios Pan, Ziści Swoje obietnice I wykona zbawczy plan. I im bliżej Go poznaję, Tym się więcej zbliżam Doń, Gdyż On dziś podaje jeszcze Wszystkim Swą pomocną dłoń, Gdyż On dziś podaje jeszcze Wszystkim Swą pomocną dłoń.

2

Pan nie sprawi mi zawodu! Z grzechu omył serce me, I oddalił z niego winę Oraz lęk i myśli złe. Obecnością Swą usunął Każdy ból i wszystko zło; Dając pełne przebaczenie Miłość mi okazał Swą, Dając pełne przebaczenie Miłość mi okazał Swą.

3

Pan nie sprawi mi zawodu! Po Swój lud wnet przyjdzie już; W moim sercu tkwi świadectwo, Że Chrystusa przyjście tuż. Gdy na pozór nie ma zmiany I naśmiewcy ze mnie drwią, Starczy mi ta obietnica: „Idę już po rzeszę Swą!” Starczy mi ta obietnica: „Idę już po rzeszę Swą!”

4

Pan nie sprawi mi zawodu! On jest całym skarbem mi, Zbawicielem i Lekarzem W życiu mym po wszystkie dni. Szybko zdobył moją miłość, Gdyż On o mnie troszczy się; Pan nie sprawi mi zawodu, Wnet do chwały przyjmie mnie! Pan nie sprawi mi zawodu, Wnet do chwały przyjmie mnie!