Bóg Stwórca niebios (G) (SPSS 113)

1

Bóg Stwórca, niebios Pan, Gdy światu życie dał, Nakreślił łaski plan, By człowiek wieczność miał. Po pracy twórczej spoczął sam I tak spoczynku dzień dał nam, I tak spoczynku dzień dał nam!

2

Na odpoczynek nam Ten święty dzień dał Bóg, By chętnie Pana chwał Uwielbiać każdy mógł. Już w raju dzień ten czczony był, Gdy jeszcze człowiek w szczęściu żył, Gdy jeszcze człowiek w szczęściu żył!

3

Nasz Bóg z Synaju gór, Wśród grzmotu, chmur i mgły, Dał nam zakonu wzór, pisany palcem Swym. Sobotniej ciszy dał nam czas, By dzień ten święcił każdy z nas, By dzień ten święcił każdy z nas!

4

Zbawiciel Chrystus Pan Opuścił niebios gród, Od Boga światu dan, Prawd wiecznych uczył lud. Z przykazań świętych wszystkie czcił I według nich na ziemi żył, I według nich na ziemi żył!

5

Nie po to Zbawca zmarł, By zakon Boży znieść, Lecz mocą Swą go wsparł I kazał w życie wpleść. Sobotni dzień On we czci miał i nam spoczynku przykład dał, I nam spoczynku przykład dał!